-=< คือมัน..วรรณศิลป์ >=- ณ นิรันดร์วรรณศิลป์มิสิ้นแสง ยังร้อนแรงแฝงไฟความใฝ่ฝัน ฝากรอยจูบลูบไล้โลมวัยวัน และผูกพันลึกซึ้งซึ่งหัวใจ อาณาจักรอักขระวรรณศิลป์ ยังหลั่งรินมธุรสอันสดใส ความอ่อนโยนบนทางที่ย่างไป ประทับในจินตนามาช้านาน บนเส้นทางกว้างไกลไฟความรัก มีหรือวรรคเว้นตอนความร้อนร่าน ความใฝ่ฝันวรรณศิลป์หลอมวิญญาณ ให้จรดจารผจงถ้อยทำร้อยกรอง ในความหลังครั้งนั้นวรรณศิลป์ ยังเป็นถิ่นซึมเซาซ่อนเงาหมอง แต่มันซุกทุกรสให้ทดลอง เลยลำพองเพ้อฝันกับมันมา วรรณศิลป์ถิ่นทาบอาบอาถรรพณ์ หลอนนิรันดร์ให้ดิ้นรนเพื่อค้นหา ให้ปลาบปลื้มลืมเล่ห์วันเวลา ราวดวงตามืดสนิทถูกปิดตาย ณ นิรันดร์วรรณศิลป์มิสิ้นแสง ยังเร้นแฝงแรงฝันจุดมั่นหมาย เราย่อยยับกับมันรอวันวาย สิ้นลวดลายที่จะฝากรอยภาคภูมิ
กวีวัจนะ -=< วสันตฤดู >=- ฝนมาฟ้ามืดครึ้ม เสียงครืน ฟ้าลั่นราวเสียงปืน แตกเปรี้ยง ฝนหยาดราดรดผืน พสุ ธาเฮย โลมหลั่งน้ำหล่อเลี้ยง โลกแล้วฤาฝน สาดสายระบายอุทกหนุน พระพิรุณก็โปรยชล ทั่วไปและใต้มหสกล ทะนุสรรพพฤกษา ชนชินยินดี เวลาฟ้ามี ฝนโปรยโรยมา พืชผักผลไม้ สดใสทันตา ไม่เสียเวลา รดน้ำตามเคย เมื่อสายฝนสั่งฟ้าลงมาเยี่ยม ดินก็เปี่ยมความชื้นชุ่มชื่นเฉย ก่อนวสันต์ฤดูเดือนจะเลื่อนเลย ขอชื่นเชยฝนฉ่ำให้หนำใจ
อ้ากรุงเทพมหานคร ยุคพัฒนากร นอนละเมอเพ้อพัฒนาการ พัฒนาอาชีพเชี่ยวชาญ ไทยนี้ชำนาญ อาชีพแจ่มแจ๋วอัศจรรย์ ซื้อขายสินค้าสำคัญ ยื้อแย่งแข่งขัน กินแบ่งระยำตำบอน ไอ้เปี๊ยกตูดปะตัวปอน เที่ยวเร่ตะลอน ร้องขาย'เรียงเบอร์เรียงเบอร์'.... เช้าเห็นเย็นเจอะค่ำเจอ ขายดีจริงเออ เรียงเบอร์,กินแบ่งโบยบิน บังเกิดขบวนการใต้ดิน เป็นอุตสาหกิน ขายแข่งกินแบ่งรัฐบาล บอกใบ้ให้หวยบรรหาร พระเจ้าอาจารย์ อุตริมนุสธรรมนองเนือง ไพร่ฟ้าหน้าเศร้าเปล่าเปลือง หวยล่อคางเหลือง หมดเนื้อหมดตัวปางตาย เจ้ามือกินอิ่มยิ้มพราย ปลอกคอคุ้มกาย พวกพ้องของท่าน,หวานหวาน หวยราษฎร์หวยรัฐระบัดบาน แตกกิ่งตระการ เส้นเศรษฐกิจชาติสำคัญ เส้นเลือดยุคชาติสร้างสรรค์ อา..อย่าขบขัน ชาตินั้นคือกูหนูเอ๋ย.. กวีการเมือง
