(ถอดเพลง)     T O D A Y
        -----------------------
        โดย     ไพศาล  หาญบุญตรง
        -----------------------

        "Today while the blossoms still cling to the vine
        I'll taste your strawberries, I'll drink your sweet wine
        A million tomorrows shall all pass away
        And I'll forget all the joy that is mine today

        I'll be a dandy and I'll be a rover
        You know who I am by the song that I sing
        I'll feast at your table, I'll sleep in your clover
        Who cares what tomorrow shall bring

        I can't be contented with yesterday's glory
        I can't live on promises winter to spring
        Today is my moment and now is my story
        I'll laugh and I'll cry and I'll sing..."


        วันนี้เมื่อดอกไม้ยังใสสด
        ฉันจะลองลิ้มรสอันสดใส
        ของสตรอว์เบอรี่สีอำไพ
        และเหล้าไวน์รสหวานที่บ้านเธอ
        วันพรุ่งนี้ล้านวันจะผันผ่าน
        อดีตกาลนานไกลจะไผลเผลอ
        ฉันจะลืมความสุขสันต์อันเลิศเลอ
        ที่ได้เจอวันนี้...มิได้จำ

        ฉันจะสำรวยเหลือเรื่องเสื้อผ้า
        จะบุกป่าผ่าดงหลงถลำ
        เธอจะรู้ฉันเป็นใครได้จากคำ-
        ร้องที่นำมาร้องเสียงก้องไป
        ฉันจะกินอาหารที่บ้านเธอ
        หลับละเมอในผ้าห่มเธอห่มให้
        พรุ่งนี้โลกจะเป็นไปเช่นไร
        ไม่มีใครสนแน่แล้วแต่มัน

        ฉันไม่อาจพอใจในเกียรติก้อง
        ซึ่งเป็นของอดีตกาลที่ผ่านผัน
        ฉันไม่สามารถที่ครองชีวัน
        ด้วยคำสัญญาที่ใครมอบให้มา
        วันนี้คือช่วงวันที่ฉันเฟื่อง
        นี่คือเรื่องของฉันนั่นแหละหนา
        ฉันจะหัวเราะร่ำรินน้ำตา
        ร้องเพลงพาเธอฝันในวันนี้



        (ถอดบทกวีภาษาอังกฤษอันมีชื่อเสียง)

        "Here with a Loaf of Bread beneath the bough
         A Flask of Wine, a Book of Verse and Thou;
         Singing beside me in the wilderness
         And the wilderness is paradise now."

         ที่นี่มีอาหาร     บทกลอนหวานและเหล้าไวน์
        จี๋จู๋กับคู่ใจ     ใต้ร่มใบกิ่งไม้บัง
         เธอร้องเพลงเคียงใกล้ กลางพงไพรตามลำพัง
        พงไพรกลายเป็นวัง-  เวียงสวรรค์ไปทันที



        "Man can live only eighty years;
        His feet walk down a path of tears;
        Use your life well for death comes soon
        From north or south, at night or noon."

        อายุคนไม่ยาวนานเท่าไหร่
        ก้าวเดินไปในท่ามกลางความเศร้า
        ใช้ชีวิตให้ดีก่อนที่เจ้า
        กลับบ้านเก่าโดยสูไม่รู้ตัว




        "The night has a thousand eyes
        And the day but one,
        Yet the light of the bright world die
        With the dying sun.
        The mind has a thousand eyes
        And the heart but one,
        Yet the light of the whole life die
        When love is done."

         ราตรีมีพันตา       แต่ทิวามีตาเดียว
        แสงส่องโลกยังเซียว  พร้อมตะวันอันใกล้ตาย
         ความคิดมีล้นพ้น    แต่กมลมีหนึ่งหมาย
        แสงส่องชีพยังวาย    เมื่อรักแหลกสลายลง