รวมบทกวี

นิ ย า ย แ ห่ ง ท ะ เ ล --------------------- อนุสรณ์ ลิ่มมณี --------------------- แล้วลำแสงสีขาวแห่งดาวเหนือ ปลุกลำเรือ,ลูกทะเลขึ้นเร่ร่อน การเดินทางห่างฝั่งไกลรังนอน เศร้า,ซุกซ่อนน้ำใสกลางนัยน์ตา คืนกะลาฟ้าฉ่ำชุ่มน้ำหมึก หอบลมดึก,เกลือชื้นฉาบผืนหน้า เร่งฝีจักรสำหรับเรือจับปลา โลดแล่นฝ่าฟองฟูคลื่นกู่ครวญ ซึ่งสำเนียงสำทับให้กลับหลัง คือความหวังวันคอยละห้อยหวน ภาพเมียเจ็บ,เสียงของลูกร้องกวน ยังปั่นป่วนอยู่ในหัวใจชาย เรืองพรายน้ำร่ำเสน่ห์ทะเลหลวง สะท้อนช่วงดวงเนตรดาเรศฉาย ขบวนแห่งฝูงปลาอันพร่าพราย ก็แหวกว่ายเวิ้งน้ำเห็นรำไร ใกล้เข้ามาฝ่าเข้าไปในฟองคลื่น คำรณปืนเพียงกระชั้นน่าหวั่นไหว การละเมิดอาณาเขตคือเภทภัย การดับ,ได้มามอบคำตอบแทน สิ้นสร้อยแสงสีขาวจากดาวเหนือ คราบน้ำเกลือคลื่นแรงเริ่มแกว่งแขน โอบเรือนร่างล้มตายชายต่างแดน และแห่แหนห่างหายในสายธาร
เ จ้ า พ ร ะ ย า --------------- Sysop Laureate เจ้าพระยาธาราใสพรายแดดส่อง รินไหลล่องรายเรื่อยราวเหนื่อยอ่อน โดมยืนยงคงขวัญนิรันดร อาจผุกร่อนเพราะกาลที่ผ่านมา โพธิ์ยังพัดระบัดใบในความเหงา กำแพงเก่ากล้าแกร่งยังแข็งกล้า ต้นจำปีที่ริมเขื่อนคอยเตือนตา กลีบโรยราร่วงลู่ลงสู่ดิน หางนกยูงเหลืองแดงในแสงแดด โปรยกลีบแสดแวดวางหว่างถวิล ทวงวันคืนหื่นโหยที่โบยบิน ไปกับจินตนาการอันบานปลาย คิดถึงวันฝันดีของปีก่อน เมื่อแดดอ่อนรินอาบลงทาบสาย เคยหลงเล่ห์เสน่หาจนตาลาย สะอื้นอายอ่อนแอพ่ายแพ้ยับ คิดถึงอนาคตแล้วหดหู่ เมื่อยังอยู่อย่างคนที่จนอับ คิดถึงปีทั้งปวงที่ล่วงลับ แล้วแอบซับน้ำตาอย่างสาใจ เจ้าพระยาธาราใสพรายแดดส่อง รินไหลล่องรายเรื่อยหาเหนื่อยไม่ เราสิเหนื่อยเฉื่อยชาหมดอาลัย สำนึกในความผิดซึ่งติดตัว
ในที่สุดจุด"จบ"ก็พบแล้ว พร้อมกับแนวทางใหม่ที่ได้เห็น สำหรับวันอันลำบากและยากเย็น ก็จะเป็นอดีตกาลที่ผ่านเลือน แผ่นกระดาษหนึ่งใบที่ได้รับ ค่าเปรียบกับสิ่งใดจะให้เหมือน ไม่อาจจะละเลยทำเฉยเชือน แม้เคยเบือนเคยเบื่อมันเหลือเกิน ในที่สุดจุดจบได้พบว่า มันมีค่าในสังคมข่มความเขิน ทอดบรรไดที่บัณฑิตมีสิทธิ์เดิน ไม่อาจเมินไม่อาจจะขาดมัน สำนึกในวิญญาอย่างสาหัส จึงสัมผัสความจริงทิ้งความฝัน ทุ่มพลังตั้งหน้าคิดฝ่าฟัน สำหรับวันเช่นนี้..น่าดีใจ วันเช่นนี้ที่เราลืมเศร้าโศก มองเห็นโลกอนาคตสวยสดใส วันพรุ่งนี้ในโลกพบโชคชัย แม้สายไปสองปีอย่างที่เป็น ในที่สุดจุด"จบ"ก็พบแล้ว พร้อมกับแนวทางใหม่ที่ได้เห็น หลังจากวันอันลำบากและยากเย็น ความลำเค็ญทั้งหมดถูกปลดไป/
"บัณฑิต"
Back to Previous Page